Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego jest podrażnieniem i zapaleniem pęcherza moczowego bez infekcji. Często występują zmiany zapalne obecne w pęcherzu w postaci małych owrzodzeń, czasami jednak nie są one widoczne. Medycyna naturopatyczna ma wiele opcji leczenia śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego i często Niektóre psy doświadczają śródmiąższowego lub sterylnego zapalenia pęcherza, stanu, który powoduje stan zapalny i związane z nim objawy kliniczne bez jakiejkolwiek infekcji. Być może słyszałeś o tego rodzaju zapaleniu pęcherza u ludzi. Co mogę dać mojemu psu na zapalenie pęcherza? Antybiotyki są numerem jeden w leczeniu infekcji pęcherza u psów. W niektórych przypadkach Skuteczne sposoby na zapalenie pęcherza. Leczenie farmakologiczne można wspierać domowymi sposobami na zapalenie pęcherza. Przede wszystkim po zauważeniu objawów zaleca się zwiększenie ilości wypijanej wody nawet do 2-3 litrów dziennie. Dzięki temu bakterie zostaną usunięte z organizmu wraz z moczem. Zapalenie cewki moczowej i trójkąta pęcherza moczowego. (N30.4) - Popromienne zapalenie pęcherza moczowego. (N30.8) - Inne postacie zapalenia pęcherza moczowego. Ropień pęcherza moczowego. (N30.9) - Zapalenie pęcherza moczowego, nieokreślone. Sprawdź kod ICD-10 online na Welbi: N30 - Zapalenie pęcherza moczowego. Wyróżnia się niepowikłane i powikłane zapalenie pęcherza moczowego. Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego. Niepowikłane zapalenie pęcherza to infekcja spowodowana przez E.coli. Mówi się o nim, gdy nie stwierdza się żadnych czynników predysponujących do zakażenia. Taka postać bardzo często występuje u kobiet w wieku Zapalenie pęcherza moczowego to przykra, ale powszechna dolegliwość. Schorzenie może pojawić się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn w każdym wieku. Niepokojącymi symptomami, mogącymi świadczyć o zapaleniu pęcherza, są pieczenie podczas oddawania moczu, parcie na pęcherz, podwyższona temperatura lub gorączka oraz ból podbrzusza. śródmiąższowe zapalenie pęcherza, nadwrażliwość na kosmetyki lub środki plemnikobójcze czy chemiczne (żele do kąpieli), ciało obce (np. cewnik w pęcherzu moczowym), choroby towarzyszące, takie jak cukrzyca, kamica nerkowa, urazy rdzenia kręgowego, rozrost prostaty. Zapalenie dróg moczowych u dzieci – objawy zapalenia pęcherza t1RDZ2Z. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza (IC, ang. interstitial cystitis, łac. cystitis interstitialis) to schorzenie specyficzne, wymagające specjalnego, często bardzo trudnego leczenia. Najogólniej można przyjąć, że jest to zespół dolegliwości bólowych. Na bóle te składają się przede wszystkim: ból w okolicy miednicy mniejszej, ból podczas wypełniania pęcherza, a także ból towarzyszący wielokrotnemu oddawaniu moczu. Częstomocz jest bardzo charakterystycznym objawem tego schorzenia. Pacjent musi korzystać z toalety także w nocy, co najmniej dwa razy. W rozpoznaniu śródmiąższowego zapalenia pęcherza niezwykle ważne jest wykluczenie innych przyczyn i chorób, które mogłyby wywołać tego rodzaju objawy. Choroba ta wykrywana jest zatem późno – niekiedy nawet po kilku latach od momentu wystąpienia pierwszych symptomów. Stan zaawansowany choroby sprawia, że leczenie jest jeszcze trudniejsze i bardziej skomplikowane. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza znacznie częściej dotyka kobiety, niż mężczyzn. Polecany lek. Kliknij w obrazek, aby przejść do apteki... Rozpoznanie śródmiąższowego zapalenia pęcherza powinno opierać się przede wszystkim na wykluczeniu innych przyczyn mogących wywołać podobne objawy. Różnicowanie obejmuje zatem bakteryjne zapalenie pęcherza, kamicę nerek i pęcherza, nowotwory dróg moczowych i rodnych, uchyłek cewki moczowej, a także infekcje narządów płciowych. W rozpoznaniu schorzenia niezwykle pomocne okazuje się stwierdzenie zmian w strukturze pęcherza, które jest możliwe po wykonaniu cystoskopii oraz badania histopatologicznego. Istotnym elementem pozwalającym na rozpoznanie śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest obecność tak zwanych komórek tucznych w obrazie histopatologicznym. Choroba rozpoczyna się nagle, a objawy ustępują z czasem samoistnie nawet na parę miesięcy. Po upływie tego czasu choroba jednak powraca. Prawie połowa pacjentów chorujących na śródmiąższowe zapalenie pęcherza cierpi również na alergie lub choroby autoimmunologiczne. W diagnostyce śródmiąższowego zapalenia pęcherza konieczne jest wykonanie badania moczu, celem wykluczenia chorób nerek oraz innych infekcji bakteryjnych. Należy wykonać także USG jamy brzusznej, co pozwoli na wykluczenie nowotworów oraz wszelkich nieprawidłowości występujących w budowie pęcherza, czy nerek. USG jamy brzusznej pozwala także na ocenę zalegania moczu w pęcherzu. Inne, istotne badania, ktore należy wykonać, to: cystoskopia z biopsją, pozwalająca na ocenę obrazu ścian pęcherza oraz komórek nabłonka pęcherza, a także badanie urodynamiczne umożliwiające wykluczenie nadreaktywności pęcherza. Przyczyny śródmiąższowego zapalenia pęcherza nie zostały do końca poznane. Istnieje wiele teorii na temat tego, co przyczynia się do wystąpienia tego rodzaju zapalenia. Warto podkreślić jednak, że nie stworzono dotychczas jednoznacznej definicji choroby, w związku czym trudniej jest w sposób precyzyjny określić czynniki, które ją wywołują. Według najstarszych koncepcji, śródmiąższowe zapalenie pęcherza stanowiło wynik owrzodzenia pęcherza, nazywanego zresztą wrzodem Hunnera. Najnowsze badania pozwoliły jednak na stwierdzenie, że nieobecność tego wrzodu wcale nie wyklucza choroby. Istnieją także koncepcje, że śródmiąższowe zapalenie pęcherza jest efektem różnego rodzaju alergii, infekcji i zaburzeń neurogennych. Nie mają one jednak wystarczającego potwierdzenia. Często podawaną przyczyną zapalenia jest naruszenie warstwy ochronnej glikozoaminoglikanów, a więc związków chemicznych, które znajdują się w nabłonku pęcherza. Istnieje także koncepcja, że śródmiąższowe zapalenie pęcherza jest wynikiem wielu, różnorodnych zaburzeń związanych z pęcherzem. Leczenie śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest niezwykle trudne, głównie ze względu na brak jednoznacznego określenia czynników inicjujących chorobę. Dodatkowym problemem jest również fakt, że u części pacjentów dochodzi do samoistnego cofnięcia objawów, a u innych natomiast charakterystyczne są częste nawroty. Takie sytuacje komplikują proces leczenia, gdyż ciężko jest stwierdzić, jaka forma terapii przynosi najlepsze efekty. Stosowane na chwilę obecną metody leczenia mają za zadanie łagodzić objawy choroby. Pacjenci przyjmują zatem różnorodne leki. Leczenie śródmiąższowego zapalenia pęcherza polega na przyjmowaniu leków doustnych oraz dopęcherzowych. Lekiem doustnym stosowanym w ramach leczenia śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest tak zwany polisiarczan pentosanu sodu, którego zadaniem jest uszczelnianie zniszczonej warstwy glikozoaminoglikanów nabłonka pęcherza. Terapia okazuje się skuteczna dopiero po kilku miesiącach stosowania leku. Polisiarczan pentosanu sodu nie jest jednak zarejestrowany w Polsce. Stosowane w terapii śródmiąższowego zapalenia pęcherza trójcykliczne leki antydepresyjne przyczyniają się do zmniejszenia bólu, częstomoczu oraz naglącego parcia. Zwiększają także czynnościową pojemność pęcherza. Leki te nie mogą być jednak stosowane długotrwale. Wyróżnia się ponadto pewne skutki uboczne związane z przyjmowaniem tych leków. W leczeniu śródmiąższowego zapalenia pęcherza stosuje się także leki antyhistaminowe. Do leków przeciwzapalnych zalicza się między innymi niesterydowe leki zapalne oraz kwas tiapofrenowy. Leki rozkurczowe stosowane w przypadku śródmiąższowego zapalenia pęcherza to: daryfenacyna, oksybutynina, solifenacyna, propiweryna, tolterodyna, czy propantelina. Niektóre z nich nie są zarejestrowane w naszym kraju. Do suplementów doustnych stosowanych w leczeniu śródmiąższowego zapalenia pęcherza zalicza się między innymi: L-argininę, kwas alfaliponowy, pycnogenol, kwas hialuronowy oraz aloes. Jedynym, efektywnym lekiem dopęcherzowym stosowanym w terapii śródmiąższowego zapalenia pęcherza okazuje się heparyna. Lek ten jest zarejestrowany w Polsce. Wykazuje przede wszystkim działanie przeciwzapalne. Odtwarza także warstwę GAG nabłonka pęcherza. Dopęcherzowo stosowany jest również kwas hialuronowy, który także przyczynia się do regeneracji uszkodzonej warstwy GAG. Jednym z najstarszych leków stosowanych dopęcherzowo w terapii śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest tak zwany dimetylosulfotlenek, który wykazuje działanie przeciwzapalne. Ponadto przyczynia się do modyfikacji syntezy kolagenu oraz usprawnienia przewodnictwa nerwowego. Dopęcherzowo podawany jest także chlorek oksybutyniny oraz kromoglikan disodowy. Leki podawane dopęcherzowo szybciej i skuteczniej wpływają na chore miejsce. Nie powodują także ogólnoustrojowych skutków ubocznych, jak ma to miejsce w przypadku terapii doustnej. Leczenie śródmiąższowego zapalenia pęcherza uwzględnia także inne metody, nazywane niekiedy metodami eksperymentalnymi. Jedną z takich metod jest między innymi wstrzykiwanie neurotoksyn, które porażają włókna nerwowe odpowiedzialne za niewłaściwą reakcję pęcherza. Skutkiem tego jest znaczne zmniejszenie bólu. W tym celu używa się takich substancji, jak waniloidy oraz toksyna botulinowa. Skutki terapii widoczne są po upływie od dwóch do sześciu miesięcy. Następnie zabieg musi być powtórzony. U niektórych pacjentów zaobserwowano jedynie czasowe zmniejszenie dolegliwości bólowych. Taką metodę terapii stosuje się zwłaszcza wtedy, kiedy śródmiąższowe zapalenie pęcherze charakteryzuje się neurogennym podłożem, a stosowane dotychczas leki nie przynoszą satysfakcjonujących efektów. Inną metodą terapii może być także wykonanie zabiegu chirurgicznego. Przykładem takiego zabiegu jest na przykład hydrodystensja, ktora polega na roziąganiu pęcherza za pomocą specjalnego płynu podawanego pod ciśnieniem. Jeszcze inną metodą jest neurostymulacja nerwów, w przypadku której używa się elektrod z prądem o różnym natężeniu. Podstawowym krokiem w ramach złagodzenia dolegliwości związanych ze śródmiąższowym zapaleniem pęcherza jest wdrożenie odpowiedniej diety. Śródmiąższowemu zapaleniu pęcherza towarzyszy uszkodzenie śluzówki pęcherza, a co się z tym wiąże – znacznie większa wrażliwość na pewne substancje przyjmowane wraz z pokarmem. Nasilenie tych dolegliwości zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby oraz indywidualnych predyspozycji do reakcji nadwrażliwości. W przypadku niektórych pacjentów, charakterystyczne zmiany występują tuż po spożyciu nawet niewielkiej ilości danego pokarmu, u innych z kolei wdrożenie diety odpowiadającej chorobie nie przynosi oczekiwanej poprawy. Niektóre produkty zawierają znaczą zawartość histaminy, a więc substancji drażniącej, przyczyniającej się do wzrostu komórek tucznych powodujących rozwój śródmiąższowego zapalenia pęcherza. W związku z tym, w wielu przypadkach, zaleca się wdrożenie diety niskohistaminowej, ale o tym za chwilę. Jeszcze inne produkty przyczyniają się do stymulacji zakończeń nerwowych, przyczyniając się tym samym do nasilenia dolegliwości. W wielu produktach zawarte są także duże ilości potasu, którego jony odpowiadają za powstawanie stanów zapalnych pęcherza. W przypadku śródmiąższowego zapalenia pęcherza, produktami najbardziej drażniącymi są między innymi: żurawina oraz soki owocowe. Do silnie drażniących pęcherz produktów zalicza się zwłaszcza cytrusy, głównie: pomarańcze, cytryny, grefpfruty, a także soki produkowane na bazie tych cytrusów. Niewskazane jest także używanie kwasku cytrynowego. Silne podrażnienie pęcherza powodują także takie napoje, jak kawa, czy herbata. Nie zaleca się picia herbat ziołowych oraz zielonych. Można pić jednak rumianek lub miętę. Unikać należy napojów gazowanych, słodzonych aspartamem. Zabronione jest zatem picie takich napojów, jak pepsi, czy coca cola. Napoje te powodują również wzdęcia, co jeszcze bardziej przyczynia się do podrażniania pęcherza. Szczególnie podrażniająca pęcherz jest witamina C oraz witamina B6. Suplementacja tych witamin powinna być skonsultowana z lekarzem. Duże ilości potasu, niewskazanego w przypadku śródmiąższowego zapalenia pęcherza zawierają pomidory oraz ich przetwory. Znaczna zawartość potasu znajduje się ponadto w bananach, orzechach oraz roślinach strączkowych. Warto wdrożyć zatem dietę niskopotasową, pamiętając jednak o tym, że może wystąpić wówczas ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego. W diecie stosowanej przy śródmiąższowym zapaleniu pęcherza nie powinna znajdować się czekolada oraz wszelkie wyroby zawierające kakao. Zabronione jest także palenie papierosów, ponieważ przyczynia się do zwiększenia dolegliwości bólowych pęcherza. Palenie papierosów utrudnia także wydalanie z organizmu wszelkich substancji drażniących. Pomocne okazuje się wdrożenie diety niskohistaminowej, ponieważ histamina przyczynia się do podrażnień zakończeń nerwowywch, co prowadzi do zwiększenia dolegliwości bólowych. W przypadku śródmiąższowego zapalenia pęcherza histamina nasila stan zapalny. Dolegliwości bólowe zwiększają się zatem po spożyciu produktów powodujących wzrost poziomu histaminy. Za wzrost tego poziomu odpowiedzialne są pewne produkty żywnościowe, a także niektóre leki. Do produktów bogatych w histaminę zalicza się przede wszystkim napoje alkoholowe, szczególnie wino oraz piwo, a także niektóre napoje bezalkoholowe. Bogate w histaminę są również produkty nabiałowe, szczególnie jogurty, maślanki, sery, czy zsiadłe mleko. Do produktów takich zalicza się również słodycze, niektóre warzywa i owoce, a także produkty zbożowe, zwłaszcza mąkę, pieczywo, czy produkty zawierające w swoim składzie drożdże. Warto wymienić jeszcze ryby, czerwone mięso oraz przyprawy, takie jak: curry. Polecany lek. Kliknij w obrazek, aby przejść do apteki... Czego można się spodziewać, zaczynając pić miąższ z aloesu?Usłyszałam od klientki takie pytanie niedawno. Od razu śpieszę z odpowiedzią. Z miłą chęcią opowiem, jak to było u mnie. Jak już wiesz, na początku piłam aloes w żółtym baniaczku, który miał wyrazisty zapach i smak, dla mnie mało przyjemny. Pierwsze moje skojarzenie było z zapachem bardzo silnego i znanego nam wszystkim Domestosu. Możesz mi wierzyć albo nie, nie piłam go zdecydowanie dla smaku a z racji wiedzy na jego temat. Bardzo zależało mi na przetestowaniu go i własnych doświadczeniach. Dziwiłam się, kiedy niektóre osoby znając jego dobroczynne możliwości odrzucały jego picie z powodu smaku. Kochani, po pierwsze profilaktyka zdrowia! Taniej jest zapobiegać niż leczyć! Lekarstwa natomiast potem w większości przypadków nie mają dobrego smaku. Mają też skutki uboczne tak często podawane w instrukcjach. Zwróciliście na to uwagę? aloesowy miąższ z żurawiną – mój ulubiony smakNa szczęście mój ulubiony producent aloesu popracował nad tym i dzisiaj pierwsze aloekroki będą u ciebie wyglądały inaczej. Dlaczego? Zmienił się sposób konserwacji miąższu i teraz znajdziesz w nim tylko witaminę C. Stało się to możliwe dzięki zupełnie nowemu opakowaniu, które zapobiega utlenianiu się aloesu. Aloes od momentu ścięcia liścia zaczyna już tracić właściwości i w ciągu 24 godzin właściwie ich nie ma. Dlatego tak ważne jest właściwe opracowanie stabilizacji i przechowywania go. Nie daj się nabrać na wodę z cukrem z aloesem na etykiecie, jeśli szukasz dobroczynnych właściwości tej rośliny. W produktach tego typu ich nie ludzie szukają dobrego aloesu i sięgają po niego? Ma on wiele właściwości. Nazywa się go rośliną od oparzeń. Łagodzenie skutków kontaktu naszej skóry z wysoką temperaturą to zaledwie początek, wierzchołek góry skutków kontaktu z wysoką temperaturaOd jakiegoś czasu bardzo dużo pisze się o stanach zapalnych w naszym organizmie. Aloes gasi, łagodzi, ułatwia przejście i poradzenie sobie z wieloma rodzajami stanów zapalnych w naszym ciele. Poszukaj informacji w sieci na temat stanów zapalnych, które, jeśli występują dłużej i chronicznie, stają się stanem chorobowym i mają drastycznie złe skutki dla zdrowia. Przykłady stanów zapalnych to:Zapalenie płuc Zapalenie żołądka Zapalenie dziąseł Zapalenie cewki moczowej Zapalenie gardła Zapalenie jąder Zapalenie jelita grubego Zapalenie jelita cienkiego Zapalenie trzustki Zapalenie dwunastnicy Zapalenie krtani Zapalenie macicy Zapalenie mięśni Zapalenie naczyń chłonnych Zapalenie naczyń krwionośnych Zapalenie nerek Zapalenie okostnej Zapalenie opłucnej Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Zapalenie osierdzia Zapalenie oskrzeli Zapalenie otrzewnej Zapalenie pęcherza moczowego Zapalenie pęcherzyka żółciowego Zapalenie płuc Zapalenie pochwy Zapalenie przydatków Zapalenie przyzębia Zapalenie spojówek Zapalenie sutka Zapalenie ścięgien Zapalenie tarczycy Zapalenie trzustki Zapalenie ucha środkowego Zapalenie wątroby Zapalenie węzłów chłonnych Zapalenie wyrostka robaczkowego Zapalenie zatok przynosowych Zarostowe zapalenie tętnic Zapalenie stawów Zapalenie kości Zapalenie korzonków Trądzik Łupież Świąd Hemoroidy …i wiele, wiele innychStany zapalne to żółta i czerwona lampka, którą pokazuje nam nasz organizm. Sygnalizuje – uwaga, zatrzymaj się lub jest bardzo źle, zawróć i zacznij działać. Nie wolno ich ignorować. Każdy z nich koniecznie skonsultuj z lekarzem. Możesz też łagodzić, gasić stany zapalne, pomagać sobie tym samym pijąc aloes Aloe Vera. Często dodanie aloesu do diety skraca występowanie stanu zapalnego. Aloes ma działanie przeciwbólowe. Nie kłóci się z lekarstwami a często wzmacnia ich picie aloesu powoduje skutki uboczne?Odkrycie takich skutków picia aloesu rozpoczęło się od artykułu, napisanego przez profesora Roberta H. Davisa i następnie w efekcie nagłośnienia wyników badań doktora Jeffreya Blanda z Instytutu Linusa Paulinga w Palo Alto w Kalifornii. Doktor Bland napisał artykuł w czasopiśmie Preventive Medicine w 1985 roku. Artykuł zatytułował „Efekty spożywania soku aloesowego na funkcje żołądkowo-jelitowe u zdrowych ludzi”. Trzeba pamiętać, że miąższ aloesowy, który można pić według własnego uznania to nie produkt, który wywołuje przeczyszczenie, rozwodnienie w czasie wydalania. Tego typu produkty mają inne właściwości i tu bardzo trzeba uważać. Zawierają one aloinę i emodynę, składniki zielonej części rośliny. Inaczej jest w przypadku czystego, stabilizowanego i ręcznie odfiletowanego miąższu z aloesu czyli tego co jest w środku liścia. oddzielanie skórki od liścia aloesuPamiętajmy, że każdy z nas jest inny. Ma inne predyspozycje przekazane pokoleniowo. Prowadzi inny styl i tryb życia. To ważne, aby zaczynając pić aloes, obserwować siebie. Aloes ma właściwości regeneracyjne, przeciwzapalne i regulujące pracę jelit. Nie ma natomiast możliwości, żeby powodował biegunkę. Oczyszczanie organizmu z toksyn i metali ciężkich odbywa się z moczem a nie z kałem. Ważne, żeby czytać ze zrozumieniem to, co jest napisane na etykietach. Produkty z aloesu mogą mieć stężenie od właściwie zerowego po 97% (jak w tym, który ja piję i rekomenduję z przekonaniem). A dawno dla wszystkich podawane są identyczne, pomimo że oczywiście produkty te się od siebie diametralnie różnią. Póki co niestety przepisy tego nie regulują. Doktor Bland w swoich badaniach podaje, że zdrowy, dorosły człowiek powinien pić trzy łyżki stołowe aloesu od jednego do trzech razy dziennie. Ja osobiście wypijam setkę aloesu na czczo z samego rana i kolejną wieczorem, jeśli czuję taką potrzebę bo np. zjadłam coś zacząć?Proponowałabym na początek pić łyżkę stołową na czczo rano przez pierwszy tydzień. Warto tą porcję wlać do odrobiny wody niegazowanej. Ma to dodatkowe plusy, o których pewnie napiszę w którymś z kolejnych artykułów. Można też wypić aloes nierozcieńczany, jeśli ktoś czym trzeba pamiętać?Przede wszystkim o piciu wody. Jeśli nie mamy nawyku picia wody i nie planujemy go wdrożyć, to z mojego doświadczenia aloes i tak zacznie działać, jednak możemy efekty tego działania pomylić z czymś innym. Mogą pojawić się np. problemy ze skórą – ponieważ aloes nie może wypłukać i wyrzucić toksyn i substancji szkodliwych wraz z moczem więc stara się to zrobić inną dostępną drogą czyli przez skórę. Kilka znanych mi osób przez pierwsze dni skarżyło się na bóle głowy, które jednak mijały wraz z rozpoczęciem picia nawodnienie jest najważniejsze dla zdrowia i dobrego samopoczucia. Właściwie to od tego powinno się zacząć zanim sięgniemy po aloes. Warto wypijać minimum 5 szklanek wody niegazowanej dziennie. Można zrobić sobie w kalendarzu grafik czy pobrać specjalną aplikację i odznaczać wypijane szklanki. Moim zdaniem jednak 5 szklanek to dobry początek a warto starać się dojść do 2 czy nawet 3 litrów, w zależności od wagi i czym poznać czy wypijam właściwą ilość wody?Nasz mądry organizm pokazuje to po kolorze moczu. Jeśli ma intensywny zapach i ciemny kolor, to znaczy, że wody jest zdecydowanie za mało. Im jaśniejszy kolor moczu, tym lepiej. To duże uproszczenie – mimo to, pozwala w domowych warunkach siebie 99% przypadków, jeśli pijemy wodę, aloes będzie się pięknie przyswajał. Czasami można czuć przez kilka dni lekki ból głowy, to minie. Można sobie zrobić 1-2 dni przerwy i potem znów sięgnąć po ten cud możesz oczekiwać?Aloes, który ja rekomenduję, jest kwaskowaty. Smak ten zawdzięcza witaminie C, która oczywiście jest bardzo ważna dla profilaktyki zdrowia a także przechowywania smak zawdzięcza witaminie cJak ze wszystkim, tak też i tutaj – jesteśmy różni więc gusta smakowe mamy od siebie różne. Jeżeli wolisz smak owocowy i orzeźwiający, to dla Ciebie zdecydowanie podpowiadam miąższ z dodatkiem jabłek i żurawiny. Będzie on dodatkowo intensywniej dbał i drogi moczowo-płciowe. Osoby borykające się z zapaleniem pęcherza tutaj mowa szczególnie o Was. Jest rozwiązanie! Dla dzieci i tych, którzy ze smaków preferują tylko słodki najłatwiej będzie zacząć od miąższu aloesowego o smaku brzoskwiniowym. Dzieci lubią truskawki oraz brzoskwinie. Ponieważ brzoskwinie łączą się idealnie z aloesem to właśnie te owoce do niego kupisz ->->-> aloes do picia >> aloes z jabłkiem i żurawiną <-<-<- kupisz tutaj. Ważne, żeby aloes, który wybierzesz był oznaczony odnawianym certyfikatem niezależnej Międzynarodowej Rady Naukowej do spraw Aloesu oraz by w jego składzie nie było rafinowanego cukru i konserwantów. Jeżeli wybierzesz ten ode mnie, będzie mi bardzo serdecznie I zapraszam do przeczytania kolejnego artykułuPrzesyłam moc dobrej energii i uśmiechu Marzena Tuszyńska ekspert od aloesu Jak objawia się zapalenie pęcherza moczowego i co warto wiedzieć na temat zapalenia pęcherza moczowego? Zapalenie pęcherza moczowego to najczęściej występujący stan zapalny, który dotyka drogi moczowe. Przeważnie ma podłoże bakteryjne. Przyczyną powstania problemu jest zakażenie wywołane przez obecność bakterii jelitowych np. pałeczki okrężnicy (Escherichia coli) lub inne drobnoustroje, szczególnie z rodzajów: Staphylococcus i Enterococcus. . Kobiety cierpią z powodu infekcji o wiele częściej, gdyż ich cewki moczowe są znacznie krótsze niż u mężczyzn, dlatego bakterie jelitowe dużo łatwiej dostają się do pęcherza. Najczęściej choroba ta dotyka pacjentki aktywne seksualnie, w wieku 20-50 lat. Stąd też zapalenie pęcherza ta określana jest czasem jako "syndrom miesiąca miodowego". Bardzo często objawy zapalenia pęcherza zdarzają się u kobiet w ciąży oraz kobiet w okresie menopauzy. Zwiększona podatność na zachorowanie występuje u osób z obniżoną odpornością, np. przeziębionych. Ponieważ infekcje przebiegają zazwyczaj w sposób łagodny, jednak bardzo ważne jest, aby wyleczyć je całkowicie, bowiem nieleczone zapalenie pęcherza może prowadzić do przewlekłego stanu zapalnego i groźnych powikłań (np. zapalenia nerek, sepsy). Zapalenie pęcherza moczowego objawia się w bardzo charakterystyczny i uciążliwy sposób. Przede wszystkim pojawia się bardzo częsta potrzeba oddawania moczu, choć zazwyczaj mikcje są skąpe i często nie przynoszą ulgi (parcie na mocz nie ustępuje). Dodatkowo chorobie mogą towarzyszyć objawy podobne jak przy przeziębieniu: podwyższona temperatura, bóle mięśni, złe samopoczucie. Należy jednak pamiętać, że parcie na mocz w połączeniu z innymi objawami może być symptomem innej dolegliwości lub choroby. Aby dowiedzieć się więcej, przeczytaj artykuł na temat przyczyn częstego oddawania moczu. Epidemiologia Zapalenie pęcherza moczowego należy do grupy chorób określanych jako ZUM (zakażenia układu moczowego). To bardzo powszechnie występujące choroby i jedne z najczęstszych infekcji - szacuje się, że mogą obejmować nawet 10-20% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych i około 40-50% zakażeń szpitalnych. Zapalenie pęcherza moczowego częściej dotyka kobiety - najczęściej diagnozowane jest wśród pacjentek aktywnych seksualnie, w wieku 20-50 lat. Uważa się, że nawet 20-50% kobiet doświadczyło zapalenia pęcherza przynajmniej raz w życiu. Infekcje także często zdarzają się pacjentkom w ciąży oraz w okresie menopauzy. U niemowląt do zakażeń układu moczowego najczęściej dochodzi wśród chłopców, dopiero u pacjentów po 1 roku życia więcej infekcji odnotowuje się wśród dziewczynek. U mężczyzn podatność na zachorowanie wzrasta w starszym wieku, po 60 roku życia, na skutek zaburzeń w odpływie moczu (spowodowanych np. problemami z prostatą). Jakie są przyczyny zapalenia pęcherza? Zapalenie pęcherza moczowego powstaje na skutek infekcji w drogach moczowych, która może być wywołana przez kilka różnych czynników. Najczęstszą przyczyną zakażenia dróg moczowych jest zakażenie bakteriami jelitowymi: np. pałeczkami okrężnicy (Escherichia coli) lub drobnoustrojami z rodziny Staphylococcus i Enterococcus, które w jakiś sposób dostaną się do dróg moczowych. Zapalenie pęcherza może być również spowodowane zarażeniem Chlamydią, a także dwoinkami rzeżączki. Rzadziej chorba wywołana jest przez grzyby z grupy Candida - zakażenie grzybicze może dotykać pacjentów z obniżoną odpornością, w czasie długotrwałej antybiotykoterapii lub leczenia środkami immunosupresyjnymi. Do infekcji grzybiczej pęcherza może dojść również u osób z cewnikiem oraz po zabiegach w układzie moczowym. Zazwyczaj infekcja zaczyna się od skolonizowania przez bakterię okolicy ujścia cewki moczowej. U mężczyzn bakterie skupiają się pod napletkiem, u kobiet natomiast w okolicy przedsionka pochwy. Następnie przez cewkę moczową następuje inwazja dorbnoustrojów, które atakują kolejne partie dróg moczowych, aż do pęcherza. U kobiet znacznie częściej dochodzi do infekcji pęcherza, ze względu na uwarunkowania anatomiczne. Ujścia odbytu (wokół której naturalnie mogą znajdować się bakterie jelitowe), pochwy i cewki moczowej znajdują się bardzo blisko siebie. Dlatego też bakterie mogą łatwo przedostać się do dróg moczowych, zwłaszcza podczas stosunku płciowego. Dodatkowo do zakażeń układu moczowego może dojść z powodu niewłaściwej higieny - przeniesienia bakterii z okolic odbytu np. podczas podcierania się w niewłaściwym kierunku. Do zakażeń układu moczowego może również doprowadzić przez używanie ręcznika na którym znajdowały się bakterie lub siadanie na desce w publicznej toalecie. Czynniki ryzyka Ryzyko zakażeń układu moczowego jest także większe u osób: chorujących na cukrzycę ze schorzeniami nerek (np. kamicą nerkową) nadużywających leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych przeziębionych chorujących na inne infekcje układu moczowego cewnikowanych po zabiegach urologicznych lub ginekologicznych o upośledzonej odporności hospitalizowanych Zwiększone ryzyko obserwuje się także u kobiet w ciąży oraz w czasie połogu. Na zachorowanie narażone są ponadto pacjentki w trakcie menopauzy, bowiem niższy poziom estrogenów prowadzi do mniejszej liczby pałeczek kwasu mlekowego, a w konsekwencji zwiększenia obecności bakterii jelitowych. Również z powodu zaburzeń mikroflory bakteryjnej, czynnikiem sprzyjającym infekcjom pęcherza są zakażenia bakteryjne pochwy i sromu. Zakażeniu sprzyjać może być stosowanie antykoncepcji dopochwowej (krążki dopochwowe, środki plemnikobójcze). U mężczyzn dodatkowym czynnikiem ryzyka infekcji pęcherza moczowego jest wiek powyżej 60 lat. U starszych pacjentów bowiem często dochodzi do przerostu stercza, który powoduje zastój moczu, przyczyniający się do rozwoju zakażeń układu moczowego. Czy zapalenie pęcherza jest zaraźliwe? Zapalenie pęcherza nie jest chorobą zaraźliwą. Oznacza to, że osoba z zapaleniem pęcherza uprawiająca seks z osobą zdrową nie może jej od siebie zarazić, ponieważ do infekcji układu moczowego dochodzi głównie z powodu obecności bakterii jelitowych. Należy jednak pamiętać, że podczas stosunku może dojść do rozprzestrzenienia się bakterii z okolic odbytu do pochwy i stąd do dróg układu moczowego np. przy używaniu tej samej prezerwatywy lub innej metody antykoncepcji mechanicznej do seksu analnego i waginalnego. Należy również pamiętać, że niektóre choroby przenoszone drogą płciową, których zapalenie pęcherza jest jednym z objawów, mogą być zaraźliwe np. chlamydia lub rzeżączka. Jakie są objawy zapalenia pęcherza? Zdarza się, że zapalenie pęcherza moczowego przebiega bezobjawowo, jednak najczęściej symptomy są bardzo wyraźne i dokuczliwe, często uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Do najczęściej występujących objawów zalicza się: parcie na mocz (które często nie ustępuje nawet po oddaniu moczu) bardzo częste choć skąpe mikcje ból i pieczenie podczas mikcji ból w podbrzuszu (okolica nadłonowa) niekontrolowane oddawanie moczu krew w moczu Dodatkowo infekcji może towarzyszyć podwyższona temperatura, dreszcze, uczucie osłabienia, bóle mięśni. W przypadku powikłań choroby mogą pojawić się także inne symptomy np. ból głowy i brzucha. Możliwe powikłania zapalenia pęcherza moczowego Zapalenia pęcherza moczowego zazwyczaj nie powoduje komplikacji, jeśli zostanie prawidłowo wyleczone (w łagodnych przypadkach nie jest konieczne stosowanie antybiotyków). Jeśli jednak pacjent ma nieprawidłowości w budowie układu moczowego lub upośledzony układ odpornościowy, może dojść do niebezpiecznych powikłań. Dotyczą one najczęściej osób u których występują jakaś przeszkoda w odpływie moczu, chorujących na kamicę nerkową, cewnikowanych, z tzw. pęcherzem neurogennym. Komplikacje ponadto częściej dotyczą pacjentów starszych, cierpiących z powodu cukrzycy lub niewydolności serca, a także na choroby układu immunologicznego. Możliwe powikłania zapalenia pęcherza moczowego: nawracające lub przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego ropień nerki roponercze ropień okołonerkowy urosepsa (bakteryjne zakażenie ogólnoustrojowe) odmiedniczkowe zapalenie nerek (ostre lub przewlekłe) niewydolność nerek martwica brodawek nerkowych Dodatkowo u mężczyzn mogą pojawić się komplikacje w postaci ostrego zapalenia prostaty oraz ostrego zapalenia najądrzy. Czym jest śródmiąższowe zapalenie pęcherza? Śródmiąższowe zapalenie pęcherza jest znane także jako zespół bolesnego pęcherza. Jest to nie do końca wytłumaczona dolegliwość, powodująca bardzo podobne objawy do zwykłego zapalenia pęcherza. Nadal nie wiadomo co dokładnie powoduje tę chorobę, przez co bardzo trudno ją zdiagnozować. Niektórzy pacjenci dowiadują się o niej dopiero po latach. Objawy śródmiąższowego zapalenia pęcherza to: intensywny ból w okolicy miednicy, odczuwany poniżej pępka nagłe parcie na pęcherz i częste wizyty w toalecie budzenie się w nocy w celu oddania moczu ból o większej intensywności podczas okresu lub po spożyciu niektórych produktów lub napojów ból podczas seksu (który nie jest tradycyjnym objawem zwykłego zapalenia pęcherza) Objawy mogą epizodycznie pojawiać się i znikać. Pacjenci mogą doświadczać dni, tygodni lub miesięcy bez odczuwania dyskomfortu, po czym objawy mogą nagle wrócić. Dlatego, tak łatwo jest pomylić śródmiąższowe zapalenie pęcherza z nawracającym zapaleniem pęcherza. Jeżeli pacjent doświadcza częstego zapalenia pęcherza i nie odczuwasz poprawy po stosowaniu przepisanych leków (antybiotyków), należy skonsultować się z lekarzem. Jak wyleczyć zapalenie pęcherza moczowego? Łagodne przypadki niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego nie wymagają stosowania antybiotyków, czy leków wydawanych na receptę. Często wystarczy pić dużo wody i soku z żurawiny, aby zapewnić właściwy przepływ przez układ moczowy moczu, który usuwa bakterie z cewki moczowej. W celu zmniejszenia uczucia dyskomfortu można również wspomóc się środkami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi. Aktywność seksualna nie jest wskazana w okresie występowania infekcji, ponieważ może przyczynić się do jej pogorszenia. Nawet jeżeli zapalenie pęcherza przebiega łagodnie i bez dodatkowych objawów, warto udać się do lekarza, który będzie mógł określić, czy nie jest konieczne włączenie antybiotykoterapii. Bezwzględnie należy udać się do lekarza, jeśli pojawi się gorączka, dreszcze, silny ból brzucha, bóle głowy, gdyż mogą one świadczyć o powikłaniach. Wizyta u specjalisty konieczna jest również w przypadku nawracającego lub przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego. W przypadku poważnych infekcji pęcherza, lekarze często przepisują leki wydawane na receptę, ponieważ w przeciwieństwie do leków dostępnych bez recepty, zwalczają one nie tylko objawy zakażenia, ale i źródło infekcji. Leczenie antybiotykami trwa krócej niż stosowanie domowych kuracji, a uciążliwe, bolesne objawy ustępują znacznie szybciej. Leki pierwszego rzutu stosowane w leczeniu niepowikłanego zapalalenia pęcherz moczowego to: trimetoprim - przyjmuje się go w tabletkach po 100 mg, dwa razy na dobę przez 3–5 dni nitrofurantoina - przyjmuje się ją w tabletkach po 100 mg, 2 razy dziennie przez 3–5 dni furazydyna- stosowana w tabletkach po 100 mg 4 razy dziennie, przez 3-5 dni kotrimoksazol - stosuje się 960 mg 2 razy dziennie, przez 3 dni fosfomycyna - stosuje się jednorazowo 3 g Niedoleczone zapalenie pęcherza moczowego może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, dlatego też bardzo ważne jest jego całkowite wyleczenie. Jeżeli lekarz zapisze antybiotyk, należy lek brak do końca, w przeciwnym razie bakterie w drogach moczowych mogą nie zostać do końca wyleczone i spowodować niebezpieczne powikłania. W przypadku nawracającego lub przewlekłego zapalenia, po wcześniejszym uzgodnieniu tego z lekarzem, pacjentki mogą samodzielnie rozpocząć leczenie antybiotykiem np. trimetoprimem, chyba, że do wcześniejszych zakażeń doszło na skutek infekcji nietypowych bakterii, opornych na leczenie pierwszego rzutu. W takim wypadku konieczna jest wizyta u lekarza. Jak długo trwa zapalenie pęcherza? Trwanie zapalenie zależy czasu rozpoczęcie kuracji i stosowanej metody. W przypadku stosowania antybiotyku Trimethoprim, leczenie trwa zazwyczaj od 3 do 14 dni. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby leczenie trwało tak długo jak zalecono przez lekarza. Wcześniejsze zakończenie leczenia może skutkować nabyciem odporności na antybiotyk przez bakterie. Jak wyleczyć zapalenie pęcherza domowymi sposobami? Domowe sposoby na infekcję dróg moczowych nie dają gwarancji wyleczenia zapalenia pęcherza, jednak można je stosować jako środek pomocniczy podczas kuracji antybiotykiem w celu złagodzenia objawów. W niektórych przypadkach naturalne sposoby leczenia mogą okazać się wystarczające, choć należy pamiętać, że trwa ono dłużej niż antybiotykoterapia i możliwe jest wyłącznie w przypadku, choroby która przebiega łagodnie i bez komplikacji. Najskuteczniejsze domowe sposoby na zapalenie pęcherza to: picie dużej ilości płynów (minimum 2 litry dziennie), zwłaszcza działających moczopędnie - pozwoli to na wypłukanie bakterii znajdujących się w drogach moczowych; stosowane ziół na zapalenie pęcherza z których można robić napary np. rumianek, szałwia, skrzyp polny lub sosna; utrzymywanie okolic pęcherza w ciepłym środowisku; picie soku z żurawiny (ok. 1 litra dziennie) lub stosowanie suplementów ze skoncentrowaną żurawiną - żurawina przeciwdziała obecności bakterii w błonie śluzowej dróg moczowych; szczególna dbałość o higienę intymną; wstrzemięźliwość seksualna do czasu całkowitego wyleczenia. W zapaleniu pęcherza bardzo pomocne są również nasiadówki, czyli kąpiele bądź siedzenie w ciepłej wodzie z dodatkiem naparu ziołowego. Do miski lub wanny z wodą o temperaturze ok. 34-36°C należy dodać 2 szklanki naparu z ziół takich jak rumianek, krwawnik, dziurawiec skrzyp albo kora dębowa. Nasiadówki należy wykonywać 2 razy na dobę przez 10-15 min. Jak zapobiegać zapaleniu pęcherza moczowego? Zapaleniu pęcherza moczowego można przeciwdziałać stosunkowo łatwo. Najważniejsze jest dbanie o higienę intymną. Problemu można również uniknąć pijąc dużo płynów (min 1,5 litra dziennie). Kobiety zawsze powinny oddawać mocz po stosunku płciowym. Dzięki temu usuwa się z cewki moczowej bakterie, które mogły się tam zgromadzić podczas zbliżenia seksualnego. Warto wypić dodatkową szklankę wody przed współżyciem, aby nie mieć problemów z mikcją. Osobom, które doświadczyły już zapalenia pęcherza kilkakrotnie, a zatem są bardziej narażone na infekcje, zaleca się oddawanie moczu przynajmniej raz na trzy godziny. Nie należy nigdy wstrzymywać moczu. Należy zachować odpowiednią dbałość o higienę miejsc intymnych. Należy je myć codziennie, unikając substancji silnie perfumowanych ponieważ mogą one wywoływać podrażnienia skóry, a w następstwie infekcje. Nie powinno się również używać perfumowanych tamponów i wkładek. Środki higieniczne należy zmieniać często, aby nie doprowadzić do nagromadzenia się w nich bakterii. Po skorzystaniu z toalety, należy pamiętać aby zawsze podcierać się w kierunku od przodu do tyłu. Pozwala to zapobiec przeniesieniu bakterii z okolicy odbytu do ujścia cewki moczowej. Kobiety, które cierpią na przewlekłe lub nawracające zapalenie pęcherza moczowego, nie powinny stosować środków plemnikobójczych, ani krążków dopochwowych. Jeśli używały ich do tej pory, powinny zmienić metodę antykoncepcji hormonalnej na inną. Osobom z nawracającymi problemami z układem moczowym zaleca się codzienne picie soku z żurawiny albo stosowanie profilaktycznie suplementów zawierających wyciąg z tego owocu. Ponadto u osób cierpiących z powodu nawrotów zapalenia pęcherza, lekarz może zalecić stosowanie dodatkowych działań profilaktycznych. Nie należy ich podejmować bez konsultacji ze specjalistą: przyjmowanie profilaktycznie jednej dawki antybiotyku po stosunku (lekarz może zalecić kobietom u których choroba pęcherza spowodowana jest zakażeniem podczas współżycia); stosowanie dopochwowo estrogenów (specjalista może je przepisać kobietom po menopauzie, które zapadają na zapalenie pęcherza z powodu nieprawidłowości flory bakteryjnej pochwy); stosowanie tak zwanych szczepionek zawierających ekstrakt z bakterii Escherichia coli (lekarze może zalecić takie rozwiązanie pacjentom, u których nawroty zapalenia pęcherza wywołuje właśnie ta bakteria - można to sprawdzić wykonując posiew moczu). Czy lek na zapalenie pęcherza moczowego można kupić online? Czy lek na zapalenie pęcherza można kupić leki bez recepty? Tak, w aptece można kupić leki na zapalenie pęcherza moczowego bez recepty w formie kropli, globulek lub tabletek. Należy jednak pamiętać, że leki bez recepty mogą nie być tak skuteczne jak antybiotyki dostępne wyłącznie na receptę. Jeżeli cierpisz na nawracające lub przewlekłe zapalenie pęcherza, rozważ zakup antybiotyku w euroClinix, na który receptę online może wystawić nasz lekarz Jaki antybiotyk na zapalenie pęcherza wybrać? W euroClinix można zamówić antybiotyk na zapalenie pęcherza Trimethoprim, który niszczy bakterie w drogach moczowych odpowiedzialne za rozwój choroby, redukując tym samym jej objawy i skracając czas jej trwania. Lek dostępny jest w dawkach 100 mg i 200 mg. Może być stosowany w leczeniu ciężkich i nagłych infekcji pęcherza moczowego lub w leczeniu nawrotów choroby. Proces zamawiania leku w euroClinix jest bardzo bezpieczny i komfortowy. Przed złożeniem zamówienia, każdy pacjent proszony jest o wypełnienie formularza zawierającego pytania dotyczące jego obecnego stanu zdrowia. Jeśli po przeanalizowaniu zawartych w kwestionariuszu informacji lekarz uzna, że środek jest bezpieczny dla pacjenta, wypisze receptę oraz przekaże ją do apteki. Lek zostanie wysłany ekspresową kurierem i dostarczony pod wskazany dotyczące czasu dostawy znajdują się w sekcji "Wysyłka" na dole strony. Ile kosztują leki na zapalenie pęcherza moczowego? Cena leku na zapalenia pęcherza moczowego zależna jest od wybranej dawki i wielkości opakowania. W euroClinix lek dostępny jest w dawce 100 i 200 mg. Ostateczna cena leku na zapalenie pęcherza moczowego, wyświetli się po otwarciu strony produktu i wybraniu odpowiedniej dawki. Prosimy zwrócić uwagę na to, że wyświetlona kwota obejmują całą usługę medyczną: konsultację medyczną online przez formularz, wystawienie recepty, wybrany antybiotyk na zapalenie pęcherza oraz szybką dostawę. Zapalenie (zakażenie) pęcherza moczowego (cystitis, urocystitis) zwykle wywołują bakterie Escherichia coli (pałeczka okrężnicy) należące do grupy pałeczek jelitowych. Żyją one w jelicie grubym i na skórze w okolicy odbytu. Rzadsze patogeny zapalenia pęcherza z tej grupy to gronkowce i enterokoki. Ostatnia aktualizacja artykułu Jeśli bakterie przedostaną się do cewki moczowej, mogą wywołać zapalenie pęcherza. Wówczas jest to bakteryjne zakażenie pęcherza, natomiast drugą formą tej choroby jest przewlekłe zapalenie śródmiąższowe pęcherza występujące u osób o wrodzonych predyspozycjach. Zapalenie pęcherza w praktyce oznacza zakażenie moczu – bakterie podrażniają ściany pęcherza wywołując stan zapalny błony śluzowej. Ze względu różnic anatomicznych zapalenie pęcherza jest chorobą typowo kobiecą, u mężczyzn zdarza się bardzo rzadko. Kobiety mają dużo krótszą cewkę moczową – czyt. brak penisa, co ułatwia drobnoustrojom dotarcie do pęcherza moczowego. U kobiet najczęściej dochodzi do zakażenia pęcherza po stosunku płciowym. Bakterie z przedsionka pochwy są wpychane do cewki moczowej, stąd zwyczajowe określenie choroba miesiąca miodowego. Szacuje się, że 50% wszystkich kobiet przynajmniej raz w życiu cierpi na zapalenie pęcherza, a ponad 20% przebywa je wielokrotnie. Nierzadkie są przypadki, gdy kobieta doznaje zapalenia raz czy dwa razy w ciągu roku. Objawy zapalenia pęcherza moczowego Mogą bardzo utrudniać codzienne życie, jednak ich nasilenie to sprawa indywidualna. Lekkie przypadki to 1 lub 2 łagodne objawy, ale w cięższych formach choroby mogą wystąpić wszystkie objawy naraz, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie: parcie na mocz powodujące konieczność nagłego skorzystania z toalety i oddania moczu częste oddawanie małych ilości moczu (częstomocz) silne pieczenie, ból, kłucie i dyskomfort przy oddawaniu moczu (dysuria) ból lub tkliwość uciskowa w dole brzucha ból pleców mętny mocz o nieprzyjemnym zapachu lub zabarwiony krwią Nieleczone zakażenie pęcherza moczowego może zainfekować nerki poprzez moczowody i wywołać znacznie poważniejszą chorobę – odmiedniczkowe zapalenie nerek! Domowe sposoby leczenia i profilaktyki zapalenia pęcherza moczowego Dieta na zapalenie pęcherza Jak najwięcej płynów to główna zasada profilaktyczno-lecznicza. Przy pierwszych objawach należy wypić szklankę wody. Następnie wypijać pół szklanki wody, co 20 minut przez kolejne 3 godziny. Zwiększenie podaży płynów pomaga wypłukać bakterie i rozcieńczyć mocz, co skutkuje zmniejszeniem bólu podczas oddawania moczu. Dzienna minimalna dawka to 2l płynów. Im dłużej mocz pozostaje w pęcherzu, tym więcej znajduje się w nim szkodliwych bakterii. Pałeczki okrężnicy podwajają swoją liczebność w ciągu 20 minut, a więcej bakterii to więcej bólu. Dlatego im więcej się pije, tym szybciej ustąpi ból! Ważne: bardzo jasny mocz = dostateczna ilość płynów, ciemny mocz = płynów za mało. Soda oczyszczona (wodorowęglan sodu) lub cytrynian potasu zmniejszają kwasowość moczu (alkalizacja) i ból związany z drażnieniem zakażonych dróg moczowych. Pół łyżeczki od herbaty sody na szklankę wody. Mieszankę pić 2-3x dziennie w godzinnych odstępach. Trzeba pamiętać, że alkalizacja zmniejsza skuteczność przyjmowanych antybiotyków. Przeciwwskazania to nadciśnienie, choroby serca i nerek. Witamina C w dawce 1000mg na dzień tak zakwasza mocz, że utrudnia wzrost bakterii. Szczególnie polecane w przypadkach nawracających zakażeń. Jednak ten sposób wymaga konsultacji lekarskiej – kwaśny odczyn moczu zmniejsza działanie niektórych antybiotyków przypisywanych na zapalenie pęcherza. Sprawdź recenzję z analizą składu suplementu diety typu PREMIUM: Witamina C – 3 źródła naturalne! » Kuracja żurawinowa. Należy pić 300ml soku żurawinowego dziennie lub przyjmować preparaty zawierające wyciąg z żurawin. Owoce te zawierają kwas chinolowy (przekształcający się w wątrobie w kwas hipurowy), którego działanie wspomagane przez zawartą także w żurawinie witaminę C zmniejsza przyleganie bakterii do ścian pęcherza moczowego. Syntetyczne pochodne kwasu chinolowego są stosowane jako antybiotyki w leczeniu zapaleń dróg moczowych. Taksyfolina (dihydrokwercetyna, DHQ) to flawonoid, antyoksydant i silny synergetyk dla witaminy C. Wzmacnia i przedłuża aktywność biologiczną witaminy niezbędnej w skutecznym leczeniu zapalenia pęcherza, dlatego osoby stosujące DHQ raportują o zniwelowaniu dolegliwości. Dodatkowo, taksyfolina działa przeciwzapalnie, antybiotycznie i proodpornościowo, co potęguje efekt terapeutyczny i skutkuje wygaszeniem infekcji nawet o charakterze przewlekłym i nawracającym. W żywności znajdują się małe ilości DHQ, wyraźne działanie lecznicze zapewniają ekstrakty. Test i recenzja najmocniejszego suplementu dihydrokwercetyny » Wyciągi, napary z mniszka lekarskiego, mącznicy, kory dębu i mięty pomagają uniknąć nawracających zapaleń pęcherza moczowego. Zdrowe tłuszcze przeciwzapalne. Olej lniany działa osłonowo na błony śluzowe całego układu pokarmowego i moczowego utrudniając przyleganie szkodliwych drobnoustrojów do ścian pęcherza. Włączenie go do diety wspiera leczenie. Drugim olejem wartym uwagi jest olej kokosowy, który wzmocni terapie dzięki 50%-owej zawartości silnie antybakteryjnego kwasu laurynowego. Olej lniany można spożywać tylko na zimno, ale olej kokosowy nadaje się do obróbki cieplnej, czyli w kuchni zastąpi np. olej do smażenia. Cystone to mieszanka ziołowa na choroby układu moczowego, która normalizuje ph moczu i niszczy patogeny pałeczki okrężnicy. Aspiryna i ibuprofen mają działanie przeciwzapalne, a im słabszy stan zapalny w pęcherzu, tym mniejsze pieczenie. Seks a zapalenie pęcherza moczowego Podstawowa zasada profilaktyczna to mycie krocza ciepłą wodą z mydłem po każdym wypróżnieniu i stosunku płciowym! PRZED stosunkiem seksualnym » toaleta i oddanie moczu, co usuwa drobnoustroje z okolic przedsionka pochwy. Podczas stosunku mogą one łatwo dostać się do pęcherza. PO stosunku » także toaleta i oddanie moczu. Penis może wprowadzić do pęcherza bakterie obecne w ujściu cewki moczowej. Częściej chorują kobiety utrzymujące kontakty płciowe i nie znające sposobów unikania infekcji. Oddawanie moczu i stolca. Mikcja i defekacja a zapalenie pęcherza Odpowiednia pozycja na sedesie. Należy tak usiąść, aby przechylić miednicę w górę. Odbyt musi być poniżej cewki moczowej. Pełne opróżnienie. Po oddaniu moczu należy pochylić się w przód, żeby wycisnąć ostatnie krople moczu. Właściwe podcieranie odbytu po oddaniu stolca należy przeprowadzać w kierunku od przodu do tyłu, dzięki czemu bakterie jelitowe nie przedostają się do pochwy i cewki moczowej. Higiena przy zakażeniu pęcherza Właściwa higiena polega głównie na utrzymywaniu czystości w okolicy krocza i noszeniu luźnej bawełnianej bielizny. Jednak bez przesady. Zbyt częsta irygacja i nadmierne stosowanie silnych mydeł bakteriobójczych wypłukuje naturalną florę bakteryjną pochwy. Tworzy to warunki do rozwoju chorobotwórczych pałeczek okrężnicy i podrażnia cewkę moczową, co objawia się tak samo jak zapalenie. Nie wolno stosować do higieny intymnej dezodorantów, perfumowanych mydeł i pudru z talkiem. Gorące kąpiele są zalecane we wszystkich rodzajach stanów zapalnych. Ich skuteczność nasila stosowanie olejków eterycznych. Przy zapaleniu pęcherza moczowego wskazany jest olejek cedrowy lub olejek sosnowy Niezalecane zachowania zwiększające ryzyko zapalenia pęcherza Unikanie kąpieli w jacuzzi i publicznych basenach z wiadomych względów – w miejscach ogólnodostępnych istnieje większe ryzyko zarażenia. Krążek maciczny, spirala i tampony są niewskazane, gdyż mogą być przyczyną nawrotów choroby. Krążek maciczny może powodować zapalenie pochwy i pęcherza, gdyż infekcja z pochwy może zostać łatwo przeniesiona do układu moczowego. Krążek jest wprowadzany głęboko do pochwy. Jego obecność utrudnia pełne opróżnianie pęcherza, co pogarsza stopień wypłukiwania bakterii. Dlatego kobiety cierpiące na nawracające i przewlekłe zapalenie pęcherza powinny wybrać inny sposób antykoncepcji, a w czasie miesiączki stosować podpaski zamiast tamponów. Zapalenie pęcherza moczowego. Porada lekarska Wskazania do wizyty lekarskiej: objawy utrzymujące się dłużej niż jeden dzień lub nawracające ciąża ból w dole pleców lub w okolicy lędźwiowej mętny mocz lub zabarwiony krwią gorączka i dreszcze nudności lub wymioty W większości przypadków chorobotwórcze drobnoustroje znikną z moczu już po pierwszej lub drugiej dawce antybiotyku, ale dolegliwości zostaną jeszcze przez kilka dni. Tematy pokrewne Endometrioza » Kamica nerkowa » Menopauza » Nietrzymanie moczu » Opryszczka narządów płciowych » Pacjenci, którzy cierpią na śródmiąższowe zapalenie pęcherza często są sfrustrowani brakiem zabiegów z powodu choroby. Środowisko medyczne oferuje tylko kilka terapii. Dlatego pacjenci często szukają alternatywnych metod. Większość pacjentów, że ograniczenie pokarmów, które zaostrzają ich objawy są najbardziej przydatne, ale może nie mieć pełną ulgę od samego diety więc szukać alternatywnego leczenia w postaci suplementów. Kontrowersja Wiele dodatków, zwłaszcza zioła, ani nie są testowane nie zatwierdzony przez FDA do leczenia stanów medycznych. Bądź ostrożny na temat stosowania suplementów i być szczególnie ostrożny szybkich rozwiązań obiecanych przez kogoś, kto zyska finansowo od Ciebie. Wielu pacjentów stwierdzono zmianę diety być bardzo skuteczne w leczeniu objawów IC. Istnieje związek między kwaśnych pokarmów i zwiększenie objawów IC. Możesz spróbować prowadzenie dziennika żywności i-Pain, aby zobaczyć, czy można określić, które pokarmy zaostrzyć objawy, jeśli nie zostało to zrobione. To może pomóc tak znacząco jak suplementy, jeśli nie moreso. Glicerofosforan wapniowy Bolonia, Gomelsky, Lukban, Tu, Holzberg i Whitmore, w artykule opublikowanym w numerze Urologii czerwca 2001 roku podają, że ich badania, które pokazują, że biorąc glicerofosforan wapnia przed jedzeniem żywności, które mają tendencję do powodować ból pomógł zmniejszyć flareups pacjentów. Tak więc, jeśli masz tendencję ku pić jedzenie-związane flareups, przyjęcie dwóch tabletek (.66g łącznie) glicerofosforan wapnia przed jedzeniem żywności, które mają tendencję do przeszkadza pęcherza może pomóc. L-arginina L-arginina jest aminokwasem, który zwiększa tlenku azotu i tlenku azotu (NO i syntetaza NOS) w organizmie. Zarówno NO i NOS są antybakteryjne, rozluźniają mięśnie, hormony zwalniające i zwiększa liczbę limfocytów T. Lekarze wykonać trzy oddzielne studia szukają do stosowania L-argininy u pacjentów z IC. Smith, Wheeler Foster i Weiss poinformował pierwsze badanie w 1997 roku w objętości 158 Journal of Urology, a drugi w objętości 161 samym czasopiśmie w 1999 roku Cartledge, Daviesa i Eardley poinformował drugiego badania w numerze z marca 2000 BJU Międzynarodowy. Wyniki tych badań były niespójne, więc stosowanie tego dodatku u pacjentów z IC jest wciąż niepewna. Możesz umieścić wyłączyć za pomocą L-argininy jako dodatku IC aż dalsze badania wskazują korzyści jaśniej. Mucopolysaccarides Mucopolysaccarides zawierają kwas hialuronowy, siarczan chondroityny, i aloes. Mogą potencjalnie pomóc przywrócić GAG (GAG) warstwy wewnętrznej powierzchni pęcherzyka, który chroni pęcherza. Niektóre badania wstępne są albo na wczesnym etapie lub są planowane. Kwercetyna Kwercetyna zatrzymuje uwalnianie histaminy z komórek tucznych. To działanie przeciwzapalne i przeciwutleniające. W marcu 2001 r Techniki w Urologii publikuje opracowanie Katske, Shoskes, Nadawca, Poliakin, Rajfer i Gagliano przeprowadzono na zastosowaniu kwercetyna u pacjentów z IC. Autorzy doszli do wniosku, że kwercetyna dostarczane "znaczną objawową poprawę." Zioła Recenzje w Urologii donoszą, że badanie (brak danych w zestawie) wykazały, że zioła cornus, gardenia, Curculigo, rabarbar, psoralea i rehmannia stosowany w herbacie dwa razy dziennie przez okres trzech miesięcy, a następnie raz dziennie, następnie przewidziane pacjentów z "znaczny spadek w bólu. "Bądź ostrożny, jednak, ponieważ niektóre herbatki ziołowe mogą być irytujące dla osoby z IC.

aloes na śródmiąższowe zapalenie pęcherza